Bruidsbed,

Het stenen bruidsbed
in haar erker werd
overwoekerd door de
wildste verwachtingen,
de heemtuin aan haar
voeten spint de draden
van emoties in verlies
van het frêle wezen, ze
zag hoe het kroos de vijver
sloot in de kleine ruimte die
haar groene kerker bood,hoe
het water de toekomst ving,het
niet ververste, erin bevroor.

Uit de penselen van de tijd
vloeide ganzenveren, daarmee
probeert het tij te keren, op
het kussen schildert ze de
idealen, het emaillen ijzer van
de bioklok toont de barsten,
worden wijzer,de haren grijzer,
verliezen hun betekenis, uit
de poriën van herinneringen
drupt een milde beek, de bron
verheven tot een ware kunst,
waaraan een traan bleef kleven.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 23 juni 2011

pamapoemskpnmail.nl

Een traan bleef kleven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 6 stemmen 209