inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.444):

Onrust

Tergend langzaam wordt de horizon
begaanbaar, verbleekt de zwaluw
van de tijd, zwemmen deeltjes van
de regenbogen in een kortstondige
toevalligheid, zo die bestaat en smeekt
boven de graven van de herbezinning.

Kwinkslagen schieten flarden
in sluw geschapen luchtkastelen,
woorden ontlokken herinneringen
zomaar uit het niets, het blozen
van de aarde verbreekt in het
stille zwijgen van de maan, kan mijn
schaduw zo onrustbarend zijn?


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 18 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 248

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Chantal, 14 jaar geleden
Mooi!!
Ilse, 14 jaar geleden
Het onbekende van de donkere zijde geeft vaak nieuwe mogelijkheden als je er zelf durft naar te kijken, heel mooi.
Hans, 14 jaar geleden
Buitengewoon gedicht, fijn om weer te lezen.
Harry, 14 jaar geleden
De bijna onbeschrijfelijke onrust drijft tot vele vormen, wel mooi verwoord.
Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
De confrontatie met de mens zijn eigen schaduwzijde kan heel heftig zijn, maar wie het aandurft, schept nieuwe mogelijkheden... Krachtig en mooi gedicht Paul!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)