voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.418):

daarna zweeg zij

er is geen wind
er is geen verhaal
zo warm als jij
zeg je

ik woon te ver van zee af
om op de golven te drijven
de meeuwen te dragen
die in je hand wonen

en waaraan jij
je leven hangt

als oude jaren
op jonge bloesem

ik woon te ver van zee af
om me nog langer te laten wiegen
door een handvol blauwe dichtregels

zo warm als jij

Schrijver: kerima ellouise, 9 februari 2012

Geplaatst in de categorie: psychologie

daarna zweeg zij

1
2
3
4
5

3.8 met 17 stemmen

392

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Astridv, 13 jaar geleden

Zo zacht in al haar waarheid, de woorden raken de diepte, verborgen achter een droom. Heel mooi!

Quicksilver, 13 jaar geleden

ik hoor de branding dagelijks ruisen, blaas je wel wat toe op wiegende golven, wat heb je dit ontroerend mooi verwoord.

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

De zee zo ver, maar de dichtregels zo dichtbij.
Warm als de stroming van het tij, gelijk aan het middaguur
op een adembenemende dag in mei.

Marije Hendrikx, 13 jaar geleden

Deinend en meeslepend zoals de meeuw die zich laat meegaan op de golven van de zee.....

Irmlinda de Vries, 13 jaar geleden

Een handvol warme woorden, die de lezer zacht wiegen... mooi Kerima!

arie, 13 jaar geleden

Hoe ver de zee ook verwijderd is, ik hoor de branding ruisen.. Top Dit!

Laurens Windig, 13 jaar geleden

Niets veranderen. Jij hebt je allang als poëet bewezen!

Malakh, 13 jaar geleden

Heel mooi!
Wel zou ik de zinnen "Ik woon te ver van zee af" veranderen in "Ik woon te ver van zee" dus "af" laten vallen, klinkt beter volgens mij...

wietebolleke, 13 jaar geleden

van zeemeeuwenhoog naar beneden kijkend om deze kleine lettertjes te doorgronden, smaak ik hen, winddrijvend.

julius dzs, 13 jaar geleden

als oude jaren op jonge bloesem...mooi

Geef je reactie op deze inzending: