Netgedichten

netgedicht (nr. 43.130):

In mijn duisterklacht

Ik kom ze niet tegen
in stilte van mijn duisternacht
de lachende vlinders en dronken hyena’s
onder de maan en de sterren

ik schrijf ze niet zonder meer op
die onbezonnen leugens
leidraden van verdriet
onnavolgbaar voor het hart

wanneer de duisternacht
zich eenzaam voedt
bedroom ik ze niet in volgzaamheid
of onwillig zonder kracht

ik geef ze geen doorzichtletters
tegenspoed om te veroveren
als slapen weer eens moeizaam is
niet verder gaat
dan hopen
op verandering van leven

ik plaats ze niet buiten de wereld
maar verwelkom ze met eenvoud en liefde

ze zijn gewoon niet aardig
een dichtersnood onwaardig
stille stemmen van eenzaamheid
uit onwil slechts onsympathiek

ik kom ze niet tegen
in mijn duisternacht
waar je lacht

laat ze maar slapen
in de stilte
van die eenzame klacht

het mensenhart wordt niet zachter
door jaloezie of spijt door nijd.