Zonder woorden, zonder kleuren
Zonder woorden, zonder kleuren,
enkel maar met geur van vers gemaaid gras
weet ik lente heel nabij, ondanks de kou en
het trage groeien van de bladeren aan
de bomen die toch verlangend naar de zon
en naar de warmte reiken. Een glimlach kan
ik nauwelijks bedwingen, al weet ik ook hoe
dwaas dit ooit kan lijken. Maar licht is niet
te stelpen; als een open wonde zoekt mijn ziel
geborgenheid en herkenning. Wie zegt dit na?
Zonder woorden, zonder kleuren,
maar de geur van vers gemaaid gras doet
een wereld opengaan naar morgen.
En plots groeit weer tevredenheid.
Geplaatst in de categorie: emoties
mooi Adeleyd.