inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 43.322):

Mes

Men schrikt van het gezicht dat aan haar hoofd kleeft
haar wezen moet daaronder nog wel zijn
geen tekens meer van sporen die de tijd geeft
de lippen groot, de ogen net te klein.

Verdwenen nu de frisse doodgewoonheid
de basis voor het eens zo trots gelaat
die kracht gaf aan haar schitterende schoonheid
haar trekken plooien als een slecht gewaad.

Het doktersmes dat haar versneed
de pijn die zij daarmee vermeed
zij hebben haar belogen.

De zelfhaat die haar ertoe dreef
en wat nu nog aan schade bleef
zijn voer voor psychologen.


Zie ook: http://www.parkinsjordaans.nl

Schrijver: Paul Jordaans, 28 april 2012


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 297

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)