Netgedichten

netgedicht (nr. 44.147):

Dialoog met het licht

De wind kust
jouw schaduw
en kluistert diep de nacht

Je vouwt
ontloken vleugels
en sluit de ogen zacht

Het licht heeft
alle schijn verteerd

de oester
in zichzelf gekeerd

De held zit diep gevangen,

hervindt z’n rust
in adem
en fluistert onverwacht:

“ Je rouwt om
dode teugels,
om lang verloren kracht

jouw toekomst
is al uitgekeerd

met noeste
inzet aangeleerd

jouw lot heeft zich veranderd... “

“ Retourneer
aan mij de sleutel,
schenk mij hernieuwde macht

de uitkomst
valt alsnog ten deel

aan jou, aan mij,
aan het geheel

ik draag jouw licht op handen!"

Schrijver: Irmlinda de Vries, 28 juni 2012

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: psychologie

dialoog

met

licht

4.6 met 5 stemmen

317

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Bijzonder mooi Irmlinda.

Gehard Burgers, 13 jaar geleden

hoe magnifiek geschreven!

mobar, 13 jaar geleden

Genoten van het lezen van dit wondermooie gedicht.

geeraardt, 13 jaar geleden

lichtgevend dit gedicht vol beelden en prachtige zinnen.

marije Hendrikx, 13 jaar geleden

triest mooi gedicht van een verbruikte toekomst, waar je held machteloos is geworden, hem de teugels uit handen zijn genomen.
Ook voor de toeschouwen achter 't glas die voelt en weet...

Coby Poelman-Duisterwinkel, 13 jaar geleden

Heel bijzonder! - Het licht heeft alle schijn verteerd- prachtige zin, die volgende ook, ja, het hele gedicht is schitterend!

Thomas Koppelaar, 13 jaar geleden

Inderdaad terecht geplaatst in de categorie 'psychologie' dit fraaie heel beeldende gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: