Netgedichten

netgedicht (nr. 46.416):

Het echoot diep

misschien ga ik wel dood
in de nabijheid van jouw
grijpende hand, er is tijd
waar koele lucht
mijn pad kruist

voor wie de klei in
mijn stem beheerst, er mee
stoeit tot aan de top van de nacht
- is eerbied de wet die me kust
in de vrolijkheid van het ongeboren kind ?

ik ben speels in mijn oudheid
echoot met naklanken die voorzichtig
het ritme in mijn hart verstoren

Schrijver: elze, 3 januari 2013

lia_elze

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: algemeen

leven

mededogen

5.0 met 2 stemmen

232

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Roland Hainje
Datum:: 4 januari 2013
Email:: r.hainjegmail.com; Intens emotioneel, dichter. Ik lees de roep -Troost me.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 3 januari 2013; tot in de top van de nacht, tot aan de grens van de dood ,zo intens reutelt dit gedicht aan het ritme van het hart.

Geef je reactie op deze inzending: