inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.663):

ik hoor het graven van de winter

in gemeten passen
ligt het geluid van het verleden

ik leg ze tussen jou en mij, ’t gehuil
bleef in de afstand bewaard

en nu ik te oud
voor toekomst word
duidelijk en doodstil

vraag je
of ik mezelf wil verlaten;
de duur onuitgeschreven

maar wil je mij dan vasthouden
nog voor de winter verminkt

het leven of dat wat als zodanig klinkt

Schrijver: kerima ellouise, 14 januari 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.7 met 7 stemmen aantal keer bekeken 304

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden
klasse
Jan Haak, 12 jaar geleden
Winterwarme woorden...
Hilly Nicolay, 12 jaar geleden
De winter die was en komt, in stilte de geweven afstand verkleinen.
(zo las ik) Prachtig gedicht Kerima.
Marije Hendrikx, 12 jaar geleden
Weemoedig mooi deze winterse overdenkingen.
winterwuiten, 12 jaar geleden
mooi toch zulks, die parelmoeren beelden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)