Netgedichten

netgedicht (nr. 47.941):

Als vogellijnen

ik roep de vogels mijn lief
vol nijver en egard
zoeken ze een heem in de gaard

welluidend, of verwonderlijk stil
vertoeven ze er vol appetijt
toch zo broos, in kwetsbaarheid

zoals ook wij mijn lief
twisten met de tegenwind
tuimelen, rondgaan in het labyrint

als de nacht het donker legt
over de takken van de linden
zal de uil er zijn plaats vinden

waar hij met zijn wendbare kop
gespitst en muisstil kan turen
in spaarzame, waardevolle uren

zoals ook wij mijn lief
twisten met de kostbare tijd
die in rap tempo voorbij glijdt