Enkel muizenissen
klokken luiden de avond in
een ekster tettert een lied
schemerschimmige klanken
cirkelen als een notenslinger
bereiken de leeglopende straten
een enkeling doolt daar verlaten
net als ik…
in diepe gedachten
leid ik mezelf naar het plein
ik wil mijmeren bij de lichtbron
gewoon wat zitten peinzen
op de koele steencirkel
rond de fonkelfontein
twijfels passeren gelijk de wind
ik dicht er mezelf een vers
van een nieuwe morgen
ruimte, kansen en zomerzin
maar weet,
de herfst staat in de wacht
er komt een slapeloze nacht
waarin ik geen antwoord vind
enkel muizenissen…
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 23 september 2013
Geplaatst in de categorie: emoties
Ik ga vaker gedichten van jou lezen.
Een stukje menselijke herkenbaarheid ook.