Netgedichten

netgedicht (nr. 49.615):

De morgenzon weerkaatst

De morgenzon weerkaatst als licht in
duizend druppels aan het raam gekleefd.
Ik maak er toch geen foto van: het mooiste
zal alweer voorbij zijn eer ik terug ben.

Zo breekbaar is de tijd en wat intussen kan
gebeuren als wij zoeken naar bestendigheid.
Maar hebben wij nog aandacht voor die
stille uren van de morgen? Of hollen wij

maar voort totdat de schoonheid breekt?
Want ieder uur is anders, vloeiend als het water
dat nu met stromen heeft gestopt en rust?

Wat had ik graag wat meer gezien vanmorgen,
maar nu is het al lang voorbij en enkel nog
het vage beeld herinnert mij dat enig ogenblik.

Schrijver: Adeleyd, 24 oktober 2013

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: emoties

regendruppels

morgenzon

schoonheid

4.6 met 5 stemmen

189

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 25 oktober 2013; Dat zijn pure momenten Adeleyd.

Naam:: Pama
Datum:: 24 oktober 2013; Het beeld verdwijnt in een vage norm maar blijft geëtst als een onbreekbare vorm op het netvlies.
Heel mooi gedicht Rosa.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 24 oktober 2013; Dit mooie beeld,hier in woorden vastgelegd maakt elke foto overbodig.

Geef je reactie op deze inzending: