voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.125):

uit: getuigenis van een vriend

al wat ik ben blijft deren
ook het breken -God verhoede-
van dorre takken die zich met
niets meer kunnen voeden

koude voert schuldbeladen benen
langs rafels van een versleten nacht
wanneer ben ik gegaan, wanneer
heeft men mij tot zwijgen gebracht

het is in deze donkere tijd
dat al wat sterft, krimpt en kraakt
mij in mijn wezen raakt

het onhoorbare geruis
van waarheid voor of achter waan

Schrijver: kerima ellouise, 29 november 2013

Geplaatst in de categorie: psychologie

uit: getuigenis van

1
2
3
4
5

4.4 met 7 stemmen

269

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Hanny van Alphen, 12 jaar geleden

'wanneer heeft men mij tot zwijgen gebracht' zomaar een passage uit dit sterke gedicht waarbij huiverharen overeind gaan staan.

Micheline Cuypers, 12 jaar geleden

eentje dat me raakt ... een beetje zwaar om te dragen ook maar heel mooi

Pama, 12 jaar geleden

Vriendschap is een universele waarheid zonder de absolutie of de schijn van de dag. Heel mooi gedicht.

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Heel knap weer neergezet Kerima.

somberwiet, 12 jaar geleden

een zwaarvoelend gedicht, met inktzwarte krassen.

Geef je reactie op deze inzending: