de bomen, ze vallen één voor één
de bomen, ze vallen één voor één
al zijn ze jonger en niet eens uitgehold
vingervlug zoals een dief je zakken rolt,
gingen ze brutaal, schielijk van je heen
je plant je wortels dieper in de aarde
je kraakt en wankelt, maar laat verkrampt niet los
de lege plek in het Red-je-hachje-bos
verhoogt helaas alleen je eigenwaarde
zaailingen zoeken vertwijfeld naar het licht
de kale plekken worden ingenomen
terwijl ze uit het niets tevoorschijn komen
herstelt het bos hand over hand ’t evenwicht
en zo verglijden uren, dagen, weken
alleen de stilte heeft hier recht van spreken
Geplaatst in de categorie: emoties