voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.916):

En och, het lijkt…

nog eens het kussen opschudden
een zachte aai over zijn wang
jouw stilte in zijn handen leggen
fluisterend welterusten zeggen

slaap maar, toe, slaap maar…

de tijd verstrijkt
en och, het lijkt

dat de donkere nacht
hem naar de morgen zal dragen
wat zou je op dat ogenblik
nog kunnen, durven vragen…

... Bij ziekte ...

Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 5 februari 2014

voorjaarsvlinder

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: verdriet

1
2
3
4
5

4.2 met 8 stemmen

392

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Gerhard Burgers, 11 jaar geleden

gevoelig en inderdaad bij ziekte komen allerlei zorgzame gevoelens extra naar boven bij mensen

Coby Poelman-Duisterwinkel, 11 jaar geleden

Ontroerend Hilly, heel integer omschreven.

Pama, 11 jaar geleden

Het onbreekbare leven wordt plotseling breekbaar in een relativerende bewustwording. Mooie regels.

Jan Haak, 11 jaar geleden

Mooi neergezet, Hilly. De nabijheid die zo breekbaar kan zijn.

kerima ellouise, 11 jaar geleden

het stille verdriet zo voelbaar mooi neergezet!

switi lobi, 11 jaar geleden

Mooi, waarbij ik vind dat de tweede "slaap maar" weg kan.

wietewuiten, 11 jaar geleden

het naaste bijzijn, hetzelfde voelen, het went nooit...

Geef je reactie op deze inzending: