Netgedichten

netgedicht (nr. 50.850):

En och, het lijkt…

nog eens het kussen opschudden
een zachte aai over zijn wang
jouw stilte in zijn handen leggen
fluisterend welterusten zeggen

slaap maar, toe, slaap maar…

de tijd verstrijkt
en och, het lijkt

dat de donkere nacht
hem naar de morgen zal dragen
wat zou je op dat ogenblik
nog kunnen, durven vragen…

... Bij ziekte ...

Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 5 februari 2014

voorjaarsvlinder

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

4.2 met 8 stemmen

270

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Gerhard Burgers
Datum:: 21 februari 2014; gevoelig en inderdaad bij ziekte komen allerlei zorgzame gevoelens extra naar boven bij mensen

Naam:: Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:: 14 februari 2014; Ontroerend Hilly, heel integer omschreven.

Naam:: Pama
Datum:: 6 februari 2014; Het onbreekbare leven wordt plotseling breekbaar in een relativerende bewustwording. Mooie regels.

Naam:: Jan Haak
Datum:: 6 februari 2014; Mooi neergezet, Hilly. De nabijheid die zo breekbaar kan zijn.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 6 februari 2014; het stille verdriet zo voelbaar mooi neergezet!

Naam:: switi lobi
Datum:: 6 februari 2014; Mooi, waarbij ik vind dat de tweede "slaap maar" weg kan.

Naam:: wietewuiten
Datum:: 6 februari 2014; het naaste bijzijn, hetzelfde voelen, het went nooit...

Geef je reactie op deze inzending: