Netgedichten

netgedicht (nr. 53.090):

De milde herfst

De milde herfst, wanneer de bladeren gevallen zijn
en alles weer tot rust komt, ver voorbij de zomerwinden
die warm bedekken wat er niet gezegd kan worden, wat
plots een eigen leven leidt en zo tot eenzaamheid vervalt.

Het zoete en het bittere, ze gaan weer eigen wegen volgen
en ieder zoekt de warmte achter muren, al zijn er ramen
en zien we ook nog wel wat buiten, elders nu gebeurt.
De milde herfst, wanneer weer tranen vloeien om hen die

ons verlaten hebben; de vragen zijn weer daar in heftigheid.
Is dat de tol die wij betalen om te leven in dit deel van deze
aarde waar seizoenen telkens weer de toon aangeven voor de

melodie die dan gezongen wordt? Ik weet het niet, er is zoveel
wat ik niet weet, zoveel melancholie ook die de dagen kleurt.
Maar laat de herfst maar mild zijn, zonnig even ook.

Schrijver: Adeleyd, 27 september 2014

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: emoties

weemoed

melancholie

herfst

4.0 met 6 stemmen

170

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Rob
Datum:: 29 september 2014; Laat de herfst het nieuwe leven maar volgen
een echo ontmoeten die zijn weerklank kent..

laten we mild zijn met de herfst.

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 29 september 2014; Fantastisch omschreven die milde herfsturen!

Naam:: Adeleyd
Datum:: 29 september 2014
Email:: rosa.olaertsskynet.be; Hartelijk dank, lieve Switi. Eerst had ik er ook iets anders staan, maar juist door het te vervangen kwamen deze minder geslaagde woorden. Ik volg jouw suggestie en heb het dus al aangepast in het gedicht.

Naam:: switi lobi
Datum:: 28 september 2014; Ik geloof dat de herfst daar -vooralsnog- met liefde aan toegeeft Adeleyd, het is heerlijk nu.
Erg mooi maar: ik vind twee keer 'zijn' in strofe één jammer; misschien die zin als volgt laten eindigen?

'plots een eigen leven leidt en zo tot eenzaamheid vervalt.'

Geef je reactie op deze inzending: