voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.198):

Oud van dagen

het stempel van moe
drukt zich als een steen
op de worstelende man

zijn armen strijden
met de wielenstoel
hij rijdt verloren rond

door eindeloze gangen
zonder enig verlangen
gepruttel rond zijn mond

-

kom maar man
dan ik zal je duwen
de benepen ruimte uit
naar de mooiste kamer
ver van de geraniumruit

-

je kent
herkent niet meer
de wijzers van kostbaarheid
de tijd

jij rijdt
steeds een stukje
achteruit…

... Dag van de ouderen ...

Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 1 oktober 2014

voorjaarsvlinder

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

1
2
3
4
5

4.5 met 4 stemmen

297

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Guy Aarts, 11 jaar geleden

Schitterend van empathie, mooi dichterlijk verwoord.

kerima ellouise, 11 jaar geleden

rakend mooi neergezet deze strijd met de tijd

geeraardt, 11 jaar geleden

een trieste ouderdom geschetst, gelukkig zijn er ook gelukkiger ouderen...

Bert Weggemans, 11 jaar geleden

Een echt vijfsterren gedicht, Hilly.
´Je kent, herkent niet meer de tijd´ - wat een mooie samenvatting van het wegglijden in de ouderdom.

wietenswuiten, 11 jaar geleden

zeer herkenbaar dit oud-zijn-vandaag. rust-huizen op weg naar de laatste rust. knap geschreven.

Geef je reactie op deze inzending: