Netgedichten

netgedicht (nr. 53.392):

nooit vergaan

ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd

gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden

heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met de dood verbonden
heb ik een gele krans gemaakt

't is de lege plek die mij zo raakt
als ik het kleinste ding bedek
heb ik een gele krans gemaakt
een gouden cirkel onder 't wolkendek

als ik het kleinste ding bedek
-de wonde met mijn vinger verdoofd-
een gouden cirkel onder 't wolkendek
ik heb een zonnebloem onthoofd

(pantoum)

Schrijver: kerima ellouise, 21 oktober 2014

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: overig

nooit vergaan

4.9 met 8 stemmen

412

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Ludy Bührs, 11 jaar geleden

Mooie droeve, geslaagde pantoum!

Hilly Nicolay, 11 jaar geleden

Verrassend en knappe dichtvorm Kerima!

Pama, 11 jaar geleden

Op een akker met zonnebloemen steekt er altijd wel eentje bovenuit en deze reikt naar een eenzame hoogte. Hulde!

Bert Weggemans, 11 jaar geleden

´geluidloos het leven weggeschuurd´ - hoe toepasselijk voor mij. En inderdaad, 't is de lege plek die ons het hardst raakt. Fijn gedicht om te lezen, Kerima.

Hanny van Alphen, 11 jaar geleden

Een pantoum met een prachtige inhoud. Chapeau!

Marije Hendrikx, 11 jaar geleden

geknakt gedicht dat levendig schrijnt; de wonde bekranst en slechts een vinger die even het verschil maakt. Zo mooi.....

Geef je reactie op deze inzending: