Elkaars blikken en blozen
ze zat soms stil in haar keuken
bezig haar tranen te versnijden
in plakken stromende vloeistof
kronkelend nog op de snijplank
verder snijdend, steeds kleiner
fijner snijdend de pijn van zijn
mijn blik op haar, haar blik op mij
elkaars blikken, elkaars blozen
ze glimlachte om de flinterdunne
brokjes traan, klevend aan metaal
en met haar mes sneed ze door
hoelang kon een mens snijden?
en ik zat daar dan soms urenlang
stil ontroerd alles gade te slaan
een mens, wist ik, sneed zo lang
een ander mens ernaar kon kijken
Geplaatst in de categorie: literatuur