Netgedichten

netgedicht (nr. 56.084):

Zielsverloren

Ze was in een flits
voorbij gefietst,
terwijl ze mij
indringend aankeek,
zo met haar kort
geknipte kapsel,
waarvan ik wel
begreep waar dat
voor staat.

Ik heb de gedichten
van Sapfo ook gelezen.

In dat korte tijdsbestek
toonde ze me de diepe
droefenis van haar ziel,
hoe eenzaam ze wel niet
was en hoe haar aard
haar dubbelop beknevelde.

Ik ben nogal androgyn,
wat haar mogelijk
verwarde en zij leek
op een verdwaald elfje,
die de weg naar huis
was kwijtgeraakt.

Een ogenblik was voldoende
om voor eeuwig met haar ziel
verbonden te blijven.