Orpheus
Dan weer stal ik mijn geweten
achter haar besef, denk ik
haar te kennen, maar dan
bespelen haar vingers als
zachte vioolsnaren mijn muziek
En ik al rijkelijk ronkend
als een krolse kater
me vergewis van haar noten
op mijn gezang
Zij herkent dan Orpheus
in mijn statige gestalte, die
zich richt naar haar volle maan, haar
klaviert met al zijn leden en haar rijkelijk
beloont met de ivoren staf
Geplaatst in de categorie: lichaam