Netgedichten

netgedicht (nr. 56.862):

Bezinning

De herfst komt reeds op vrolijke voeten
al schijnt de zon nu nog uitbundig;
Er is al geel in de kruinen van de bomen
en er vallen al bladeren, afgeleefd en

klaar om de cyclus te herbeginnen.
Nu begint weer het droevig beminnen
van alle vergankelijkheid; er is geen
ander bestaan dan dat sterft en weer leeft.

Zingen we tegen beter- weten in of
is dat ook bedrog en schijnbeweging?
Graag wil ik iedereen met gezang begroeten

omdat het leven nu eenmaal is zoals
het is: licht en schaduw, vergankelijkheid
maar ook mysterie. Oproep tot liefde.