Netgedichten

netgedicht (nr. 57.348):

Lege ochtendstond

liefde is in mij gevangen
als de bloem in zijn knop
niets kan dat vervangen
bron droogt nimmer op

dromen drijven in duister
passie is slechts een lust
niets vlucht weg in luister
als jij mijn lippen kust

als alles is vergeven
tijd om weg te gaan
niets om voor te leven
blijf ik nog even staan

verstervend in de verte
ontvlucht de overkant
wacht op zoveel vuur
die mijn cel verbrand

liefde was in mij gevangen
als wortels in de grond
iets heeft dat vervangen
de lege ochtendstond

nu is de tijd verdwenen
in de stilte van het zijn
mijn naam is vertreden
maar liefde blijft mijn

Zie ook: http://www.spirituelefilosofie.blogspot.com

Schrijver: J.J.v.Verre, 13 oktober 2015

jjvverre

live.nl

Geplaatst in de categorie: overlijden

depressie

sterven

liefde

3.0 met 6 stemmen

366

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: sander simon
Datum:: 14 oktober 2015; Pakkend gedicht. Voor mij bijzonder omdat een goede vriendin haar leven termineerde en dan stel je jezelf de vraag: waar is dan de liefde gebleven, die bij haar altijd zo vol aanwezig was. Die liefde is natuurlijk nooit verdwenen, maar de leegte heeft tijdelijk die plek ingenomen.

Geef je reactie op deze inzending: