inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.412):

zij

tijd beweegt zich
met ontelbaar
mooie momenten
naar eeuwigdurende
verwerkelijking

heb ik beseft toen
ik tot de ochtend
ben blijven kijken
naar vol liefde
trillende sterren

om dan met obsessie
toe te neigen
naar het dansend licht
dat zich in ochtend rood
naar boven drift

met kloppend hart
sneller dan gedacht
tot bloei kon komen
door wie me heeft gevormd
voor immer bij me hoort

Schrijver: verhavert, 7 april 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 118

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Cor van Vliet
Datum:
9 april 2016
Zo mooi en ontroerend dit raakt harten die kloppen voor elkaar
Naam:
geeraardt
Datum:
8 april 2016
mooi en beeldrijk

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)