inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.440):

Uit een wit rode kerst

ik dwaalde
zocht overal contact
raakte muren en bomen
maar niets dat warmte gaf

zag mensen passeren
zonder ogen en lijf
strak in de kleren
voor mij was geen tijd

voelde drukte
om mij bewegen
stemmen bevroren
op mijn ijskoude tocht

wist dat de tijd
stilte ging slaan
merkte totale verstarring
de trein kwam er aan

stond bij de bomen
uit een wit rode kerst
knipperende lichten hebben
mij van de overgang gered


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 10 december 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 185

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Serval
Datum:
10 december 2016
Macaber, maar goed. Mij doet het gedicht aan een zelfmoordneiging denken. Het woord overgang in de laatste regel kun je op verschillende manieren interpreteren. Knap gedaan, Wil!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)