Netgedichten

netgedicht (nr. 61.600):

Dementie

De nacht valt ook in mensen die
verbrokkelen in hun bestaan;
Herkenning gaat er langzaam aan
tot ze ook zelf het niet meer weten

wie ze waren, naam verloren
en de sleutel tot verstaan.
Toch blijft voelen, smaken, zingen
en de diepe kern van alle dingen.

Moeten we treuren om verlies of
dieper leren kijken wie ze waren?
Ze zijn nog steeds zoals ook wij

al is er droefheid, onmacht, dwalen,
ze willen zo hun zijn verhalen
al klinken woorden niet meer vrij.

... Na een bezoek aan een afdeling in een woon-zorgcentrum waar demente mensen verblijven. Ieder jaar doe ik dat in de kersttijd en telkens voel ik me droef, machteloos maar vandaag ook een beetje getroost door de inzet van lieve mensen voor hen. ...

Schrijver: Adeleyd, 26 december 2016