Trekdamse bos bij 's-Gravendeel.
Mooi groen van de elzen in het land,
hoe siert hier ook die wolkenrand.
Zou hier als de schemer is gezonken
al kwakend "slaap zacht" hebben geklonken.
Of wellicht het lied van de eenden bij het riet,
met in hun klank het gloren in het verschiet.
Zelfs in het meer zuidelijke hoeksche land
ook bloemen meedeinen in de akkerrand.
Of liepen geliefden langs deze paden
die in de avondlucht deze grond betraden.
De voorjaarslucht jaagt helder blauw
het is bijna gedaan met de winterkou.
Ik herdenk hier met taal bedreven
de kinderherinneringen uit mijn leven.
Langzaam gaan de omgevingsgeluiden verstillen
ze doen me terug denken aan eeuwigdurende idyllen.
Geplaatst in de categorie: emoties