Netgedichten

netgedicht (nr. 64.246):

knuisten als sluizen

is het mijn weg van hier
tot aan het schelpenpad
waar mijn voortgang werd
verminkt door het knarsen

van de zee

was het een verwrongen perceptie
van het beeld dat ik had verwacht?
ik ruik geen zoete avondlucht
langs het pad dat oeverloos mij

de verte aanreikt die ik toch nimmer
had kunnen belopen

er grenst tijd veel tijd aan de meerpaal
van mijn schorre gedachten, want hoe
zilt mijn adem ook de zee verwacht, drijven
dijken als valse gronden

door de sluizen van mijn knuisten