inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.009):

Eigen keus

De dagen zijn steeds vaker vloeibaar met
onvoorziene schade zonder het opendraaien
van de juiste kraan vol medicatie die werkt.
Ik kijk sta langs de zijlijn en ween in stilte.

Haar eigen fietsbanden zijn bijna versleten
alles kraakt en piept, zie deze schaduwen
terwijl zij rijdt, ze zijn kamerhoogte groot.
In fietstassen neemt zij oud nieuws mee.

De tijd oogt als een afgebladderde muur
bepaalde wegen voelen als zenuwbanen
zegt zij steeds nu haar lijf nergens een bord
met ook deze therapie proberen kan vinden.

De dwaallichten die ruimtes ontwierpen
zijn nu inmiddels uit het zicht verdwenen.
Haar eega hinderlijk van vlees en bloed
gaat nu op korte termijn het licht uit doen.

Het kabaal zal wel of niet oorverdovend zijn
of doodstil na elf uur ’s avonds in de zijkamer.
Mocht je haar toevallig tegenkomen wees mild
leven mag groter zijn dan een lege notendop.

... Momenteel is hulp bij zelfdoding strafbaar.
Hulp bij euthanasie nog een redelijk taboe.
De wanhoop en het lijden is soms dermate groot
spijtig dat mensen dan soms weinig invoelend zijn
ze kennen de schoenen amper van de persoon die het betreft. ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 3 februari 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 188

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
3 maart 2018
Ik kijk er naar uit. Leven is mooi maar soms net te lang.
Naam:
annemieke steenbergen
Datum:
25 februari 2018
klopt als mensen erg ziek zijn uitzichtloos lijden
kennen de tijden geen minuten vertelde een man mij elke minuut voelt voor hem als maand, een zonder zicht op enkel zeven secondes. Soms is lijden amper te bevatten laat staan de beschrijven.
Dank je wel voor het lezen.
Naam:
geeraardt
Datum:
4 februari 2018
Hoe zieker de mens
Hoe groter de wens

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)