Meimaandpracht

Je zegt leven is soms heel mooi als bloesem
tenslotte naast zo witte wijn samen gedeeld
nu last hebben van je doordringingsvermogen,
alle kanten gedogen tegen wil en dank tranen.

Dan weer de geur van vers gebakken brood
ook groene schimmel van te lang laten liggen,
aangetast uiteindelijk een miserabele geschiedenis
als kanker je lijf aanvalt,
longen en lever veracht.

Ik had niks op mijn lever zei je nog,
regellengtes kent alleen taal en
omgeploegde akkers in de polders
ik had nog graag zo graag
tijd hier willen verlengen,
leven samen willen bekronen
om hier te mogen wonen.

Een fladderend rokje zijn,
flaneren op de heide
de boulevard bij Scheveningen,
zie je al wat komen Anna zingen,
nog zo graag leven spiegelend
in de Vliet hier willen vieren,
vooral jou nog eenmaal versieren.

Ik hou en hield van leven,
meer zal ik nooit kunnen geven.
Tijd geeft nu een rauwe aanslag
op mijn te leven tijd
dagen van liefde
naast eenzaamheid al is de kamer vol,
gun je mij toverpracht
nog een jaar vol meimaanddracht.
Ik hou en hield van leven,
meer zal ik nooit kunnen geven.

taal kanker mensen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75