Vaarwel, woorden...
Vaarwel, woorden...
Hoe handig ik jullie ook bestuur, jullie maken niet
dat mijn meest geliefden naderbij kunnen komen.
Ik wil niet tussen God en mijzelf inkomen, niet
de draden onnodig verwarren, liever een instrument
blijven, geen zielsverlies lijden. Jullie zijn de
knoop in mijn maag, de deksel op mijn emoties.
Ik hoef niet langer als een engel de punt van
mijn vleugels in de zwarte inkt te dopen om mijn
onzichtbaarheid op te heffen. Engelen hoeven niet
te schrijven, hun lampen schijnen onmerkbaar, zij
kunnen beter hun goddelijke lieren in de hemel laten.
Nee, geen woorden meer, niet dat spel met mijn psyche,
dat dwangmatig jagen op kunstzinnigheid. Kunst is
lariekoek, gedrenkt in een stroperige massa verblindig
en het sloopt de mens, die zich laat vangen door deze
martelkamer, ik kan het weten, want ik ben gevlucht
naar een minder pijnlijke vrijheid.
Vaarwel, woorden...
Geplaatst in de categorie: afscheid
woorden vaarwel
174
Geef je reactie op deze inzending: