Netgedichten

netgedicht (nr. 66.606):

op de kwelder

zoals ik struin langs
oester en blikken fanta
hangt mijn geest reeds
aan het verderf van moed

te zwieren gelijk die witte
reiger die me beziet vanaf
de rijsdam tot aan de in verval
geraakte steiger

het is de overvloed die het lijden
voedt met een onleesbare handschrift
wiens tekst mijn mijmering in
zwartgallige woorden in herinnering brengt

humor droogt de spade waarmee
het Wad haar prielen graaft, ze wil
leven wijl ze aan mijn hakken likt
en maatvoering ondermijnt

met het hoongelach van een
meeuw met het Downsyndroom

de lucht klaart en de vallen
zijn gezet