nachtelijke sedatie
Ik spreek het nachtelijk hart
Aan en vernoem mijn slaap
In de schotel van het gedragen
Servies waarmee de nacht me een
Vroeg ontbijt aanbiedt
Ik mis het beleg, het brood en zélfs
Het erbarmen om mij dan toch
Ter ruste te willen leggen, doch
Niets spreekt het duister aan
Ik kan slechts nog dwalen met
Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende
Spieren die mijn lichaam ongevraagd verkassen
tussen pijn en een ingebeelde
Schaamte, nu zou ik in graagte
Willen sterven, de bewegenloosheid
Ervaren met als anker de pijn klaren
Uit die diepe trog die het leven wordt
Genoemd, mijn silhouet is niet de
Waard van de herberg maar de wachter
Die de toren van Babel verslaat
In bouwkunde en desondanks toch
Open staan voor vroegtijdige sedatie
Met ingebeelde bijbelse taferelen
Het sterven dient _ het leven verdient
... het niet kunnen slapen, het kunnen overgeven van je geest op het bed van stilte kan helend zijn zolang de nacht zijn pyjama draagt ...
Schrijver: elze, 27 maart 2019Geplaatst in de categorie: algemeen