inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.148):

nachtelijke sedatie

Ik spreek het nachtelijk hart
Aan en vernoem mijn slaap
In de schotel van het gedragen
Servies waarmee de nacht me een
Vroeg ontbijt aanbiedt

Ik mis het beleg, het brood en zélfs
Het erbarmen om mij dan toch
Ter ruste te willen leggen, doch
Niets spreekt het duister aan

Ik kan slechts nog dwalen met
Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende
Spieren die mijn lichaam ongevraagd verkassen
tussen pijn en een ingebeelde
Schaamte, nu zou ik in graagte

Willen sterven, de bewegenloosheid
Ervaren met als anker de pijn klaren
Uit die diepe trog die het leven wordt
Genoemd, mijn silhouet is niet de

Waard van de herberg maar de wachter
Die de toren van Babel verslaat
In bouwkunde en desondanks toch
Open staan voor vroegtijdige sedatie
Met ingebeelde bijbelse taferelen

Het sterven dient _ het leven verdient

... het niet kunnen slapen, het kunnen overgeven van je geest op het bed van stilte kan helend zijn zolang de nacht zijn pyjama draagt ...

Schrijver: elze, 27 maart 2019


Geplaatst in de categorie: algemeen

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 58

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)