inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.889):

Roos der rozen

Langbenig sensueel lig je zwijgend stil voor mij,
ontdaan van dat dunne ritselend folie inpaksel.
Je bent vastberaden, tot doornig prikken nabij.
Voor geen rede ben ik vatbaar, jij blijft mijn raadsel.
Je imponeert me niet met je rode petalen schoonheid,
mijn remmen gooi ik los, aanbid je gave volmaaktheid.

Je zwartrode knoppen wil ik titsen, zacht fluweel,
sieraden van je lichaam, een oneindig speldeel.
Mijn handen strelen, mijn vingers proeven,
sensaties bronnen, heftige emoties stijgen.
Eeuwig en drie dagen wil ik met je vertoeven,
je roze zachtheid doet me ter kimme neigen.

Totaal vergeten ben ik je stekelige zelfverdediging,
je bloedrood omhelzen is dom en onstuimig naïef.
Mijn mooie Baccara roos, je doornen, mijn pijniging,
ootmoedig beken ik, ik heb je toch zo innig lief.
Druppels bloed in helder water, jij blijft me de baas,
jij alleen nu, schittert, mijn onvergetelijke troefaas.

Schrijver: Leon Lucien Jean Wagemans, 26 juni 2019


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 189

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)