boegbeeld
beneden de oneindige ruimte schreien ontelbare
wolken het doorschijnend maanlicht
dat zich laat leiden door stromen
emoties zonder enig grondbeginsel
het eenvoudige van gisteren waar een late wind
van de vier gewesten zich nu bevindt profiteert
van mijn machteloze woordenbrij die zich tracht
te uiten met tekens die ondefinieerbaar delen
met de nacht die nog in mijn ogen hangt
de nazorg wraakt het oedeem dat zich
verrijkt aan kunst met aangelengde waterwegen
die in kleur het verlangen behagen met gradaties
waar wonderen teniet gaan in de voorspellingen
van een vrije geest of een te water gelaten
zee die zich dan weer meet aan de oceanen
die mijn boegbeeld versplinteren in een
alsmaar durende storm
Geplaatst in de categorie: emoties