springtij

hoe ik het springtij ontloop
om mezelf in eigen armen te
dragen wanneer de opzwepende
wind zich als een beul gedraagt

manen gedachten mij om
te verzinken in de diepste
krochten van mijn ziel, want gedachten
wenken me wijl ik aan de oever
sta van een gebed

dat ik in zekere mate cynisch
benader om vooral de reden
dat mijn geloof spreekwoordelijk
van korte duur zal zijn

zal ik sterven zonder reden
in het reiken van mijn hand
dat naar de jouwe zoekt, ik
had je eens gevonden

en ik blij me dat de warmte
van je liefde me telkens het
pad laat zien waar vloed
en eb gepaard gaan

onder dezelfde sterren

lief, mijn hart ligt
in jouw positiviteit
waaraan ik laaf, ach
mijn dorst is gelest, nee
toch niet, want de wijn

zoekt als een vergeet-me-nietje
naar de polariteit waar de aarde
me ontlaadt van het ontbijt
dat me voedt met een spanning
waarvan ik krimp en ik als dwerg

me ontdoe
van de geur van
zekerheden waar twijfel de saus
is van overleven

Schrijver: elze, 3 februari 2020

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

liefde angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 52