Netgedichten

netgedicht (nr. 69.966):

ZO'N WONDER

ik zie mijn kleinkind
zich verwonderen
een wonder dat zich
voor mijn ogen ontspint

even laat ik me
afzinken naar de wereld
waarin hij zich nu bevindt
ik zie ons beiden staan

en zie dan van het niet
zo bijster bijzondere
ook dat wat hij nu nog
rekent tot de wonderen

we kijken kijken kijken
elkaar met grote ogen
van verwondering aan
en zo leert mijn kleinkind
mij weer dat gewone dingen
soms wonderbaarlijk blijken