Rosentuin
onder de grijze slierten
schuift de
zilverblauwe rivier
boven de bergen
schuift het
oog van de zon
de bron
rijzend uit de
zilverblauwe rivier
peinzend rust
mijn oog
op het watervlak
wenend om de
schone lelies die zijn gebroken
om haar witte hart
dat voor de
wereld niet bestaat
ontwaakt, blij ontwaakt
omdat de roos
van Sharon waakt
in onze tuin mag gloren.
Zie ook: https://www.freeartandbeauty.exto.nl
Schrijver: eliZe Augustinus, 27 februari 2020
Geplaatst in de categorie: liefde