Netgedichten

netgedicht (nr. 70.268):

Eeuwige liefde en mijn kinderen

Je geboorte een snoezig wonder,
in mijn armen zo intiem bijzonder,
roze wangetjes en een wippend snuitje,
hoe schattig, jij, mijn lief klein spruitje.
blauwe ogen, net sterren in je snoetje fijn,
de rimpeltjes nog vol met wat vaginaslijm,
Wat ben je mooi zo wondermooi.

Je hebt mijn DNA en mijn genen,
zodat ik eeuwig zal verder leven.
Je hebt mijn sterk bloed gekregen
mijn blauwe ogen en mijn streken,
maar ook mijn hart en geweten,
mijn kapsel kon ik helaas niet met je delen.
Mijn sterke liefde heb ik je wel meegegeven.

Ik plantte zachtjes in je kiemende ziel,
liefde zaadjes over grenzeloze liefde,
het proberen te blijven, eeuwig verliefd,
op het mooie leven, op brave mensen,
te werken, dag na dag, aan deze wensen,
steeds weer liefhebben, zonder hartenwee,
Ik plantte je zo mijn eeuwige liefde mee.