TIJD HOUDT HUIS

ach jij

ik kwam je tegen
het leek een kleine stap
maar was zo schokkend groot
pats boem zo uit een ver verleden

ze zei herken je me niet
ik zag aarzelend hoe de tijd
huis gehouden had
ze was ooit zo mooi toen ik haar
in mijn geheugen achterliet

en ik begreep
in een flits heel even
jouw lichte huivering
het subtiele beven

en je toverde weer die
oude vertrouwde lach
ondanks dat ook jij al die wrede
vergeten jaren zag

in mij

tijd geheugen verleden beven vertrouwd lach

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43