ZONDER HERINNERING
wie zijn we
zonder herinnering
geen mens
geen wezen
we leven dan letterlijk
in het moment
wat voor sommigen
wordt gezien als
het hoogste streven
voor sommigen geldend
als de ultieme wens:
de zwaarte van herinneringen
en leven even te vergeten
maar wat als je in geen
enkele herinnering meer kunt lezen
wie je was of nu werkelijk bent
ondraaglijk zwaar als je jezelf als mens
niet meer herkent
als je in het moment van nu
verdwaald bent
... Gisteravond zag ik in M. Eric Corton, die vertelde over zijn voorstelling over alzheimer en over de gevolgen, ook voor zijn eigen ouders - erg aangrijpend. Dit gedicht had ik al eerder gemaakt, maar past precies daarbij.
Voor de een is het weleens een wens om alle zorgen even te vergeten en een poosje in het moment te leven; voor die ander is het een wens en zorg om uit het moment te komen en weer te beseffen wat en wie en hoe alles ook al weer was. ...
Inzender: C.A. de Boer, 26 mei 2020
Geplaatst in de categorie: emoties
1. streven naar het hoogste doe je niet om in het moment te leven
2. voor die ultieme wens geldt hetzelfde.
Je formuleringen zijn inhoudelijk inconsistent.
Een pelgrimage of het jarenlang werken aan een roman bijvoorbeeld doe je ook niet maar 'even'. Je stelt het hier gewoon te extreem. Dat wil overigens niet zeggen dat ik de portée van je gedachtengang niet zou begrijpen. Dat blijft overend...
Groet,
Olean
O ja, wil je een gedicht over euthanasie lezen lees dan mijn 'voor en over Jan', een waar gebeurd verhaal.
ps zie ook mijn commentaar bij het cryptische snelsonnet van zondag jl.