inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.176):

ZONDER HERINNERING

wie zijn we
zonder herinnering
geen mens
geen wezen

we leven dan letterlijk
in het moment
wat voor sommigen
wordt gezien als
het hoogste streven

voor sommigen geldend
als de ultieme wens:
de zwaarte van herinneringen
en leven even te vergeten

maar wat als je in geen
enkele herinnering meer kunt lezen
wie je was of nu werkelijk bent
ondraaglijk zwaar als je jezelf als mens
niet meer herkent
als je in het moment van nu
verdwaald bent

... Gisteravond zag ik in M. Eric Corton, die vertelde over zijn voorstelling over alzheimer en over de gevolgen, ook voor zijn eigen ouders - erg aangrijpend. Dit gedicht had ik al eerder gemaakt, maar past precies daarbij.

Voor de een is het weleens een wens om alle zorgen even te vergeten en een poosje in het moment te leven; voor die ander is het een wens en zorg om uit het moment te komen en weer te beseffen wat en wie en hoe alles ook al weer was. ...

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 26 mei 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 87

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
28 mei 2020
Sorry Olean, ik wil niet het laatste woord hebben of zo, maar om te voorkomen dat men denkt wat een zwak gedicht, moet ik opmerken dat jij blijkbaar een van die lezers bent, die de strekking van het gedicht niet helemaal begrijpt. Een gedicht eist vaak ruimte voor zichzelf op, die soms moeilijk te duiden is. Het is heel gemakkelijk om een andermans werk te kleineren. Vooral blijven doen als je daar gelukkig van wordt.
Naam:
Olean
Datum:
27 mei 2020
Dank voor je commentaar, Catrinus. Natuurlijk heb ik ook hier weer iets op aan te merken, mij ging het namelijk om twee inconsequenties in je vocabulaire:
1. streven naar het hoogste doe je niet om in het moment te leven
2. voor die ultieme wens geldt hetzelfde.
Je formuleringen zijn inhoudelijk inconsistent.
Een pelgrimage of het jarenlang werken aan een roman bijvoorbeeld doe je ook niet maar 'even'. Je stelt het hier gewoon te extreem. Dat wil overigens niet zeggen dat ik de portée van je gedachtengang niet zou begrijpen. Dat blijft overend...

Groet,
Olean
Naam:
catrinus
Datum:
27 mei 2020
Een gedicht moet je niet altijd letterlijk nemen dat deed je met het snelsonnet ook niet. Kortgezegd gaat dit gedicht over het feit dat sommigen proberen met allerlei semi-alternatieve en zelfs algemeen geaccepteerde therapieën b.v. yoga, mindfullness, meditatie e.d. proberen de zorgen 'even' van zich af te zetten. Even, want anders zouden ze net als degene die alzheimer heeft, in het moment/nu gevangen blijven en dat is niet de bedoeling denk ik. Het gaat hier dus zoals ik in de toelichting schreef om de tegenstelling. Hoop dat het nu iets duidelijker is, maar je zult vast wel weer iets aan te merken hebben.
O ja, wil je een gedicht over euthanasie lezen lees dan mijn 'voor en over Jan', een waar gebeurd verhaal.
Naam:
Olean
Datum:
26 mei 2020
Hallo Catrinus, ik heb de uitzending niet gezien (kijk weinig tv), maar ik kan me wel iets voorstellen bij wat Eric gezegd heeft. Toch vraag ik me af wat je verstaat onder 'het hoogste streven om in het moment te leven'. Evenmin is mij duidelijk waarom het de ultieme wens' zou zijn als we alles slechts 'even' zouden vergeten. Dat is m.i. paradoxaal en past eerder in de context van euthanasie, niet?

ps zie ook mijn commentaar bij het cryptische snelsonnet van zondag jl.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)