Netgedichten

netgedicht (nr. 71.730):

jij en ik

zoals we steeds vervluchten
in elkaars verschillen en woorden
dan toch blijven hangen aan
het korte zinnetje “ ik hou van jou

dansen duizend vlinders
aan de aaneen geregen
jaren waar het lijden
eenkennig melodieërde

doch, het spel herenigde onze
fronten en bracht kennis
aan de macht van gewoonte
die jij trouw volgde

alsof de zomer bloeit in de herfst

vragen groeiden en antwoorden
werden geteeld, beloftes gezaaid
en genezing geoogst, mijn lief
de sluier hangt nog traag

mijn zicht te belemmeren waar
vrijheid de kunst der gewoonte
heeft ingepalmd doordat de tijd
als een ellendeling mijn

vertrouwen bij tijd en
wijle schaadt