Netgedichten

netgedicht (nr. 72.056):

Het Theater van de Nacht

Zojuist heeft de nacht me gewekt.
De voorstelling kan beginnen.
Het indenken is al begonnen.
Gedachten rollen af en aan.
Ik sluit mijn ogen.
Ik kijk.

Ik zie de dagen van gisteren weer.
Ik zie wat ik allemaal niet dacht,
en dus nog zal moeten doen.
Ik zie zwartsombere jaargetijden,
die nog komen moeten terwijl ik.
Terwijl ik hier nu rustig lig,
in ons veiligwarme bed.

Ik lig te kijken naar gedachten,
die niet de mijne kunnen zijn.
Ik zie angsten rollen spelen.
Ik zie denkbeeldige decors,
van gisteren en van morgen.

Ik denk mijn ogen uit en wacht,
tot de voorstelling is afgelopen.
Daarna zal ik weer slapen gaan.
Ik zie me naar de uitgang lopen,
van het Theater van de Nacht.

... Wanneer een mens beseft dat hij een toeschouwer is, is hij niet langer de voorstelling die hij denkt te zijn. Kijken in de theaters die angsten presenteren. Moedig blijven kijken totdat de slaap ons weer rustig overvalt. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 27 augustus 2020