Tante Pietje.

M’n lieve tante Pietje,
de wereld is zo koud.
't Is zo kil om me heen, zo stil,
ik ben klein, eenzaam, alleen.

Jouw ogen lachen,
je trekt me er doorheen.
Sjok, sjok, sjok, achter aan je rok,
zo gaan wij naar buiten,
waar de vogeltjes fluiten.

M’n lieve tante Pietje,
bij jou is de wereld vrolijk en warm.
't Is zo vredig om me heen,
bij jou schreeuwt er niet één.

Integendeel,
iedere kanariepiet van ome Jan,
fluit het hoogste lied,
zo mooi als ‘ie maar kan.
Ik geniet heel stil voor me heen.

Ik zit bij Teddy op schoot,
hij is enorm, warm, veilig, groot
en grommen kan hij ook.
De allereerste keer,
schrok ik me half dood.

M’n lieve tante Pietje,
jij geeft mijn wereld warmte
en een veilig gevoel.
Steeds als ik aan je denk,
m’n lieve tante Pietje,
weet je wel wat ik bedoel.

Dat hele kleine stukje,
ik zoek het al een eeuwigheid,
dat kleine stukje enorme liefde,
ontbrak in mijn puzzle,
al een hele tijd.

M’n lieve tante Pietje,
weet je wat ik ineens begrijp?
Jouw eindeloze liefde, kwam uit
een door diep leed verworven wijsheid.

Ik zie je zachte ogen lachen naar mij,
maar in je schaduw hangt zij,
het kindje wat je zo mist.
Een foto aan de muur,
waar ik een beetje bang voor ben.
Een foto van jouw kindje,
in een wit satijnen doodskist.

M’n lieve tante Pietje,
sjok, sjok, sjok, jij achter mijn
en ik achter jouw rok.

Oh m’n lieve tante Pietje,
wat een enorm verdriet.
We deelden het samen in stilte,
erover praten konden we niet.

M’n lieve tante Pietje,
jouw liefde vergeet ik niet.

... Dit is een gedicht dat ik ter nagedachtenis heb geschreven voor mijn oudtante. ...

Schrijver: aagje fama, 3 februari 2021

a.famaoutlook.de

Biografie van deze schrijver

kil verdriet satijn kanarie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 175