inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.856):

Te Bewandelen Wegen

jullie zijn me voorgegaan
de standaard wegen die
we allemaal hebben te gaan
van een enkele hebben jullie
mij z’n loop niet kunnen leren

zoals die van hoe te worden geboren
hoe vrouwen naar behoren
te kunnen bekoren
voor ze weer dreigen te vertrekken
naar havens in betere oorden

jullie konden mij niet op
de vele hindernissen en gevaren
die ons aanstaren attenderen
hebben mij het bezweren niet kunnen leren
sommige moet je echt alleen trotseren

ach ieder beloopt z’n eigen wegen
dat is wat ik ondertussen heb begrepen
niets kan worden ontweken
en aan het einde van de laatste
zie ik heel erg in de verte jullie zielen

wachtend met een lauwerkrans
maar ik kom voorlopig nog niet langs
er schijnt voor mij nog een eerlijke kans

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 1 augustus 2021


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 108

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
27 augustus 2021
Beste Amicus, afgelopen weken zat ik in een flinke dip, vandaar de late reactie. U bent blijkbaar klassiek geschoold maar bedenk het zijn slechts mythen en dus verzinsels en daar naar verwijzen is een beetje raar. Merkwaardig trouwens dat zo'n hoog opgeleid persoon niet bij het zoekicoontje rechtsboven E2 weet in te tikken. Zelfs zonder opleiding moet dat toch lukken?
Naam:
Amicus
Datum:
8 augustus 2021
Catrinus, iets dergelijks had ik er wel in gezien. Nochtans wilde ik je alleen even attenderen op iets wat een onmogelijkheid is in 'het grijze gebied' tussen leven en dood zoals ik dat uit de Griekse verhalen ken. Heb het dan niet over een hallucinatie of bijna-dood-ervaring. Wel denk ik dat er in dat verband meer over de laatste ogenblikken te vertellen moet zijn vanuit het perspectief van de levende...
Je E2-gedicht is overigens niet te vinden, dus laat ik het hierbij.
Naam:
Catrinus
Datum:
8 augustus 2021
Beste liefhebber, helaas is mijn kennis van de Griekse mythen zeer beperkt en ging er dus geen belletje rinkelen. Dit gedicht is geschreven vanuit het gezichtspunt van een ernstig zieke die een moeilijke weg heeft te gaan. Zie ook het gedicht E2.
Naam:
Amicus
Datum:
8 augustus 2021
Beste Catrinus,
Om maar gelijk met de deur in uw huis (of Mercedes C-klasse) te vallen: de vrouwminnende manspersoon heeft betrekking op figuren uit de mythologie.
Er waren maar weinig mannen die tot het Rijk van Pluto werden toegelaten. Orfeus, wanhopig op zoek naar zijn geliefde Eurydice en Odysseus naar zijn strijdmakker Achilles.
Geen van beiden, laat staan enig ander manspersoon, kon reiken tot bij de Styx, laat staan dat zij aan gene zijde zielen met een lauwerkrans konden zien zwaaien...
Naam:
catrinus
Datum:
4 augustus 2021
Het zielige heeft eigenlijk meer betrekking op eerdere kritiek. Zijn opmerking op dit gedicht vind ik wel normaal. Alhoewel zijn opmerking van dat hij als 'vrouwminnend' manspersoon de laatste strofe niet begrijpt vind ik weer vreemd. Wat heeft dat vrouwminnend hier mee te maken?
Zielig heeft ook meer betrekking op de kritiek van JP of JPA of misschien Jean Pierre l'Ami(what's in a name)het vorige gedicht, waar hij mijn persoonlijke visie met een belerend vingertje meent te moeten corrigeren.
Het zielige is ook dat je tegenwoordig kritiek maar klakkeloos moet slikken en een weerwoord met kritiek daarop blijkbaar niet meer mag. Terechte kritiek of opmerkingen zijn welkom, zoals van JPA op dit gedicht. Wat mij betreft zou dit ook in normaal gebruikelijk Nederlands mogen - het Nederlands is immers best een fijne taal, toch?
Naam:
Maxim
Datum:
3 augustus 2021
Dat zielige zou ik maar uit je hoofd laten Catrinus. Wees blij dat er mensen zijn zoals jij, Kees Bladzij en ik, en niet te vergeten JP(A) en Catriene (what's in a name!) die tenminste hun hersens gebruiken en niet alles voor zoete koek slikken wat hier zoal ten tonele verschijnt. Maar met zo'n opmerking schijn je je dat niet voldoende te realiseren.
Natuurlijk kunnen we elkaar met loftuitingen om de oren slaan maar alleen dáármee schieten we niks op.
Het aardige is juist dat we elkaar niet alleen de maat kunnen nemen, maar ook kritiek mogen leveren op punten die verbetering behoeven of een andere interpretatie kunnen hebben. Wordt een mens nooit slechter van. Niet zielig dus!
Naam:
catrinus
Datum:
3 augustus 2021
het gedicht gaat over onze te bewandelen levenspaden. Niet alle paden kunnen door je ouders worden uitgelegd, moet je zelf ervaren.
In dit gedicht ga ik er vanuit dat aan het einde van het levenspad, de zielen die ons voorgingen ons na onze oversteek, ons verwelkomen met een bloemetje of een lauwerkrans. Bewijzen kan ik dit laatste niet - geef ik toe voor u me dat weer nadraagt.
Gaat u nu al mijn gedichtjes becommentariëren. Zielig.
Naam:
JPA
Datum:
3 augustus 2021
Een heldere confidentie, mijnheer De Boer, het valt ook niet mee om te ontsluieren wanneer
luiken geloken blijven...
Doch wat mij als vrouwminnend manspersoon in je laatste strofe nog het meest intrigeert is die lauwerkrans.
In het licht van het voorgaande lijkt hij plotseling op te doemen uit het niets. Een deus ex machina die om nadere explicatie schreeuwt...
Naam:
frits
Datum:
1 augustus 2021
ik vind dit een goed gedicht....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)