De volheid van stilte
Verdwaald in golven
Geen geluid waar te nemen
Alleen verstilling.
Wanneer in de vroege morgenschemering mijn
aandacht wordt getrokken door een sluier van verstilling
in dichtheid en uitgestrektheid van waar de vage contouren van sil-
houetten opdoemen terwijl gezichten en portretten lijken omhoog te zweven.
Hoe het waas als een mist zonder enig teken van
beweging en geluid blijft hangen zodat verschillende soorten
klanken worden gedempt, dingen ziet men pas op het laatste ogenblik
Op welke wijze gedachten en gevoelens stromen en vloeien samen tot een punt.
Overpeinzingen over een toekomst zo ver weg maar
toch dichtbij, met uitgestrekte handen in een bepaalde richting
vertrouwen in het lot, bij toeval zet ik kleine stapjes vooruit tegelijkertijd
laat het verleden zich meestromen met de door veranderlijke wind opgewekte golven.
Dat dagen en nachten lijken soms voorbij te kruipen
en in bepaalde situaties gaan zij een voor een in hoog tempo weg
Maar alles overziend zijn het momenten van verwondering en verdieping waar-
in ik steeds weer kan bezinnen tot zowaar werkelijkheid opnieuw tevoorschijn zal komen.
Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 12 december 2021
Geplaatst in de categorie: bedankt