Netgedichten

netgedicht (nr. 76.639):

De reis van de slak

Langzaam glijd ik voort
sporen in de stille straat
klein, maar groot in kracht

Wat is het fijn om steeds weer
avontuur te zoeken, vanuit de rust en vrede
die ik bezit. Ik bewandel een gladde ondergrond waar ik
een gangetje passeer terwijl ik sporen achterlaat op het droge wegdek.

Van een frisgroen blaadje tot een
oude boom, kom ik ze allemaal tegen, stap voor
stap. Ze zijn altijd gepoetst met een mooie glans, om zoveel
mogelijk afstand te willen afleggen en verwondering te baren bij de voorbijganger.

Doorzettingsvermogen en wilskracht
zijn onmiskenbare pluspunten, de belangrijkste troef
is echter mijn motivatie. Soms vergeet men dat ik zo breekbaar ben
en dat ik kwetsbaar huisje draag als een zware last. Dat gaat niet zonder slag of stoot.

Zo heerlijk rustig is de natuur met al
haar geuren en kleuren maar je hoort wel eens dat ik
traag ben in het leven. Niets is minder waar. Ik geniet met volle teugen
van alles op mijn pad. Misschien klein en onbenullig, toch groot en wonderlijk voor mij.