Netgedichten

netgedicht (nr. 77.200):

Vloeiende vlam

verborgen woorden
dansen
achter mijn zinnen

a-ritmisch
als in een staat van
sint vitus;

beeldend,
vervagend
vuur,

ongrijpbare vlam
die niet verteert,
maar omlijnt
wat ik nog niet vatten kan -

zou het dat

ik misschien laten moet,
mezelf in het beeld
mag draaien, dansen

buiten adem,
geen lucht meer,
maar niet opgebrand,
want het vuur verteert niet,
het geeft

warmte,
als ware het licht,
lucht…

ik kan het beeld niet vormen,
nog niet zolang ik maar blijf graaien,
dwingen vanuit de zinnen –

ooit, ooit (morgen?)
zal ik de vlam bevatten;

maar nee, voor nu is het
voor mij genoeg,
dat ik weet

dat de woorden daar zijn,
dansend
door mijn leven gaan
als een vloeiende vlam…