de goede wereld
in mijn testament dat ik
nimmer zal schrijven
is de leegte onherkenbaar
aanwezig in het grote niets
woorden ontbreken, zelfs
het vel met die kleine lijntjes
die je schoonschrift bepalen
zetten de kantlijn buitenspoor
ik heb niets weg te geven, al wat
mij bezit zijn slechts koude
harteloze dingen, mocht mijn
eind aan de orde zijn
leg mijn lichaam in de stand
van lui en ongehoorzaamheid
en wanneer mijn laatste zucht
het kwelderwater drinkt waar nog
vele van mijn jeugdige stappen
zich hebben gekluisterd aan
het te vroeg volwassen leven
dan krijsen de meeuwen
een te kleine maat die ik
droeg daar het kind
zijn tijd reeds had ontvlucht
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: individu
kind 3.0 met 1 stemmen 
66
66
Geef je reactie op deze inzending:
Moge ik U Edele erop wijzen - ter voorkoming van ongeoorloofde, redeloze geestverdoolde imitatiedrang onder leeghoofdige lezers -
dat het neutrum van het substantivum 'testament' een relativum achter zich aan sleept dat eveneens in de onzijdige vorm ('dat') wordt gebezigd?
Dank mijn beste getatoeëerde geleerde en laat niet ten koste van de grammatica en spelkunst de inhoud uwer bellettrie prevaleren!