verstek
verstek laten gaan van
mijn diepste verlangens
die eigenlijk door de
tijd zijn geabsorbeerd
hoewel dromen zich
kunnen verplaatsen
in het verstek laten gaan
van het ” wakker “ zijn
realiseer ik me dat mijn
nietige aanwezigheid
onontbeerlijk is verbonden
met het aanwezig zijn
in volle aandacht
tersluiks nu ik dit geschrevene
aan de hand van al
mijn ervaringen, verplaats
ik me in het slachtoffer
dat ik mezelf toe - eigen
niets is me vreemd, zelfs wanneer
ik me realiseer dat ik dikwijls
verkeer in de droomwereld
van meditatie waar gedachten
vlieden van hot naar her zonder
het te willen aanraken, het is
als een boom waar de vogels
wel mogen rusten,
maar zeker niet nestelen
maar dikwijls ben ik het nest
dat zich met moeite staande
weet te houden bij de on - winden
die ik als laster ervaar
maar tegelijkertijd is het zo
zoals het gaat en is mijn
pad het zadel zonder riemen
tot de dood me van
de werkelijkheid zal bevrijden
Geplaatst in de categorie: emoties